Weert en omgeving

Introductie Natuur in Weert en omgeving.
Op onderstaande tabel zie je een overzicht van de door mij bezochte natuurgebieden. Deze kun je aanklikken.
Woorden in de berichten die rood gekleurd zijn, verwijzen naar een onderwerp. Als je daar op klikt kom je in dat bericht terecht. Door links bovenaan het scherm op het pijltje te klikken, ga je weer terug naar het vorige bericht.

"De huidige gemeente Weert en omgeving was in oude tijden voor ¾ omringd door woeste gronden, plassen en moerasgebieden. Het "eiland van Weert" kon toen ook alleen maar bereikt worden via hoger gelegen zandruggen (een overblijfsel uit de ijstijd), die in de moerassige gebieden lagen." (Bron: Stan Smeets, in "Andermaal Altweert").
Volledige tekst >>

Select language

Volgers


dinsdag 11 oktober 2016

Domeinbos Grootbroek

In de vorige blog vertelde ik dat Domeinbos Grootbroek niet verward moet worden met het oorspronkelijke Grootbroek. Het heeft slechts de naam "geërfd" en is een deelgebied van het vroegere en veel grotere Grootbroek. Het ligt, zoals je op het kaartje kunt zien, grotendeels tussen de Abeek en de Lossing.

In 1976 werden door Agentschap Natuur & Bos (de toenmalige “Dienst Waters en Bossen”) de percelen van het huidige Domeinbos aangekocht. In het gebied ten noorden van de Lossing werden al sinds 1972 percelen door Limburgs Landschap vzw gekocht en samen met vzw Natuurpunt (voormalige Wielewaal) beheerd.
Bij de aankoop bestond het gebied vooral uit fijnspar, dennen en populier en oudere gemengde loofbossen van zomer- en Amerikaanse eik, zwarte els en berk. De meeste bossen die na de drooglegging zijn geplant, zijn er nu nog steeds.
Voor de gewenste natuurontwikkeling zou het waterpeil eigenlijk verhoogd moeten worden, maar dat is helaas (nog) niet mogelijk. Een graszodenbedrijf heeft namelijk veel grond in bezit tussen de Lossing en de Abeek, zodat men steeds rekening moet houden met de waterstand. De eigenaar is niet genegen de grond te verkopen, zodat het waterpeil van de beken en het grondwater dus niet zo maar opgestuwd mag worden. Gevolg is dat het peil dan ook veel te laag is en de moerassige gebieden en elzenbroekbossen steeds verder verdrogen in plaats van te vernatten.
Vooral ten noorden van de Lossing, in de wat nattere gebieden, zie je echter ook hoe zomereiken/berkenbosjes, wilgen en elzenbroekbos zich ontwikkelen.
Een deel van de oorspronkelijke oude Abeek is hersteld.
De nog bestaande oorspronkelijke en meanderende loop van de Abeek in het oostelijke deel, die parallel loopt aan de Lossing, heeft men over een afstand van 1,5 km. in 2009 weer terug in gebruik genomen.

Nulbeheer en natuurlijke verjonging in Bosreservaat grootbroek
Sinds 1995 bouwt de Vlaamse Overheid een netwerk van bosreservaten op. Inmiddels beslaan die een oppervlakte van totaal ruim 3000 ha. Een bosreservaat is een bos, waar natuurlijke processen volop de kans krijgen zich te ontwikkelen.

Het merendeel van de bossen in het Grootbroek is sinds 1998 erkend als Bosreservaat Grootbroek Ook percelen ten zuiden van de Abeek; Hasselterboek, Urlobroek, Sint -Maartensheide en percelen tussen Abeek en Mariahof horen daar bij. Van de totale oppervlakte van 226 ha. maakt 136 ha. van het Domeinbos deel uit van “Bosreservaat Grootbroek”

Bosreservaten hebben een groot ecologisch beklang: zij vormen belangrijke locaties voor het behoud van zeldzame bostypes, processen en soorten. In een Bosreservaat wordt de groei en ontwikkeling van het bos en aangekochte landbouwpercelen vrijgelaten (“nulbeheer” en natuurlijke verjonging) m.u.v. exotenbeheer.
Er wordt gestreefd naar het behoud of de totstandbrenging van typische inheemse bosplantengemeenschappen. Dat betekent dus dat makkelijk verjongende exoten als Douglasspar, Amerikaanse eik, Amerikaanse vogelkers, Robinia, Noorse esdoorn en de opslag van Fijnspar bestreden worden. Verder laat men echter de natuur zijn gang gaan; er wordt niets opgeruimd, niet meer gekapt of geplant en bomen mogen verouderen en afsterven, zodat er ruimte ontstaat voor nieuwe bomen en struiken. Eigenlijk zoals dat ook in een oerbos gebeurt...
Het Domeinbos is niet echt spectaculair, maar is wel heel geschikt voor een ontspannen wandeling. Je hebt geen laarzen nodig, want de paden die om en door het gebied lopen zijn goed begaanbaar. Je kunt om het gebied lopen door de Abeek vanaf Woutershof (zie vorige blog) te volgen tot aan de Broekduiker. Je kunt eventueel ook doorlopen tot de ca. 500 m. verder gelegen Broekmolen in het St(r)amprooierbroek.
Vanaf de Broekduiker kun je langs de Lossing terug wandelen naar het startpunt. Ergens halverwege vind je een stuw die het waterpeil dusdanig hoog moet houden dat het gebied niet verder verdroogt.
Aan de kleur van het water is te zien, dat we hier vooral te maken hebben met kwelwater. 
Kwel ontstaat door een ondergrondse waterstroom van een hoger gelegen gebied naar een lager gelegen gebied. In dit geval is dat hoger gelegen gebied het Kempisch Plateau. Vooral diepe kwel- stromen die soms al eeuwenlang door de bodem hebben gestroomd, zijn zuurstof- en voedselarm en vaak kalk- en ijzerhoudend. Zodra het zuurstofarme, ijzerhoudende kwelwater aan de oppervlakte komt en zuurstof uit de lucht opneemt, zal het opgeloste ijzer oxideren tot onoplosbare ijzeroxiden. Dit zorgt voor roestbruin water, wat overigens niets met de waterkwaliteit heeft te maken. Die is hier namelijk goed.
Schuitenbosbrug
Als je de Van Hornepad route volgt, kom je na de Lossing overgestoken te hebben bij de Schuitenbosbrug in het Schuitenbos. Hoewel na de drooglegging vroeger de meeste delen toegankelijk waren, waren er toch nog genoeg plekken, die alleen te bereiken waren met platboomd schuitjes. Boeren en turfstekers meerden ’s middags bij het Schuitenbos aan, om op de droge zandrug (een horst) wat te eten en te rusten. Of zoals de mensen hier zeiden: "om te unjere".... Unjere is het lokale dialectwoord voor een kort middagdutje doen.
De in verval geraakte Unjerhorst
Via een pad kom je bij een klein kapelletje ("Unjerhorstkapelke") en een langgevelboerderij, met de toepasselijke naam “Unjerhorst”. Deze boerderij is in 1885 gebouwd door Charles-Rafaël Moreau de Bellaing van Rotem. Dat was een van de aandeelhouders, die net zoals Charles Wauters, gronden in het Grootbroek kreeg toen de Bank failliet ging. De boerderij werd gebouwd voor de boswachters met hun gezin, die de jacht moesten controleren en er op moesten letten dat er in zijn bossen niet gestroopt werd. 
Sinds 1962 woont er niemand meer. Helaas wordt de boerderij slecht (niet!) onderhouden en verkeert alles in een erbarmelijke staat. Waarschijnlijk kan men er geen bestemming voor vinden.
Unjerhorstkapelke

Ooit stond hier de Unjerhorst. De langgestrekte hoeve stond nog in februari 2018 aangeduid als 
"bouwkundig erfgoed"!!!! Hoe gek kan het lopen..........

**  UPDATE: De vervallen boerderij is in 2019/2020 afgebroken. Helaas weer een karakteristiek stukje geschiedenis van het Grootbroek verdwenen. Jammer toch............

6 opmerkingen:

  1. Hallo Gerard, dat zijn weer twee blogs vol wetenswaardigheden. Het blijft leuk door jou op de hoogte te worden gehouden over gebieden waar ik regelmatig kom of ten minste in die omgeving. Jammer van die boerderij. Ik hoop dat er in de toekomst iemand daar wel wat in ziet om er weer leven in te blazen.
    Groeten,
    Roos

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt Roos voor je leuke reactie. Fijn te horen dat je het waardeert, hoewel ik me kan voorstellen dat je Domeinbos Grootbroek niet bezoekt omdat je daar niet de door jou gewenste foto's zult kunnen maken

      Verwijderen
  2. Hallo Geert,

    Weer een interessante blog.
    Het gebied denk ik vrij goed te kennen door mijn vele wandelingen aldaar. Het is een heerlijk rustig gebied. Indrukwekkend op sommige plekken door de zeer dichte bebossing. Afwisselend, als je het Hasselterbroek meeneemt in de wandeling en je de wilde grazers bezoekt ten noordwesten van het Woutershof.

    De eerste keer dat ik de verlaten boswachterswoning tegenkwam, was ik blij verrast. Het draagt bij aan het verlaten gevoel dat je hebt als je er wandelt. In deze regionen worden zulke gebouwen toch meestal gesloopt of gerenoveerd.

    De aanwezigheid van de graszodenhandelaar is erg jammer. Jammer dat één persoon/bedrijf het herstel van een totaal natuurgebied kan/mag tegenhouden. Waarom niet net als bij de aanleg van een industrieterrein of woonwijk, iemand uit het algemeen belang onteigenen? Alhoewel de wetgeving in België wat dat betreft niet zo eenvoudig is, meen ik begrepen te hebben.

    Groeten,
    Peter

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi Gerard,
    ik schrok eerst even want ik las Grootbroek en ik woon vlakbij het gehucht Grootebroek (in West Friesland), maar jij bedoelde echt Grootbroek :-)
    Ik lees hier heel vele informatie over deze gebieden en het zou jammer zijn als dit terloor ging (ik lees een te lage waterstand). Als ik de foto's zo bekijk zijn het nog mooie groene gebieden. Heel informatief dit blog en ook nog eens enorm interessant.

    Groetjes, Helma

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hallo Geert,

    helaas is er van de Unjerhorst geen spoor meer over. Afgelopen januari stond het er nog. Weliswaar in een (sterk) vervallen staat, maar naar mijn mening nog steeds erg markant.
    Zeer recent is bij de onderhoudswerken in de buurt van de Unjerhorst blijkbaar ook besloten de Unjerhorst totaal te verwijderen. Erg jammer, dat een stuk historie hiermee verdwenen is. Nergens heb ik iets kunnen terug vinden op internet over een voorgenomen afbraak.
    De kapel is wel nog aanwezig.

    Grt
    Peter

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Inderdaad jammer Peter. Aan de cultuurhistorie wordt jammer genoeg weinig tot geen aandacht besteed. In 2016 was dat afgaande aan de staat waarin het verkeerde wel te verwachten. Dat zie je ook in het Weerter land gebeuren.Ik denk bijvoorbeeld aan Bakewell en Ceresa.

    BeantwoordenVerwijderen

Blogarchief