Herfst 2016....... Paddenstoelentijd: Gewone oesterzwam

Sinds 1980 wordt de Gewone Oesterzwam, het neefje van de champignon, ook in Nederland gekweekt.
Gelukkig maar, want dan wordt die in de vrije natuur tenminste meer met rust gelaten.

gekweekte Gele oesterzwam of tamogi-shitake (Japans)

Het kweken gebeurt mn. op geprepareerd stro en houtpulp, waaraan de zwamvlok of mycelium is toegevoegd. Maar zoals je op de foto ziet, kan het ook op een geënt stuk boomstam. Dan moet je uiteraard wel wat meer kennis van zaken hebben.

Er worden lichtgrijze, lichtpaarse, limoengele en zelfs roze oesterzwammen gekweekt.
De klant is nou eenmaal koning.............................
Voor de leek zijn ook kant en klare kweek- baaltjes verkrijgbaar, zodat iedereen het eigenlijk kan, maar je kunt uiteraard ook bij de groenteboer of de speciaalzaak terecht.

Voor een paar euro's heb je een doosje vol en er is dus eigenlijk geen reden meer om ze in het wild te plukken. Dan kunnen anderen er tenminste ook van genieten, want het is een prachtige soort, zoals je op onderstaande foto's kunt zien.

Gewone oesterzwam

In de vrije natuur komt de Gewone oesterzwam (Pleurotus ostreatus) voor in bundels op verzwakte bomen (m.n. bij stamwonden) en op oude stronken van loofbomen. Vooral op beuken, populieren en wilgen. Je ziet hem tegenwoordig steeds meer op  paardekastanjes verschijnen die de kastanjebloedingsziekte hebben.  Deze vond ik op de Houtsberg op een omgevallen Zoete kers, boskers of boskriek (Prunus avium).

Niks zalmroze, limoengeel o.i.d. in de vrije natuur, maar grijsachtig, zoals hij behoort te zijn. Ze verschijnen pas laat in het jaar en je kunt ze tot eind januari vinden. Zolang het tenminste niet té hard vriest. Ze behoren tot de groep paddenstoelen die vorst weten te weerstaan, doordat zij een soort antivries aanmaken.

De hoed is 5-20 cm en is breed en gewelfd. De kleur varieert van beigegrijs, grijslila, blauwgrijs of bruingrijs.
Het heeft waarschijnlijk deels met de groeiplaats te maken. Naarmate ze ouder worden verbleken de kleuren en oude exemplaren zijn vaak donkerbruin.

Deze Gewone Oesterzwam kan overigens verward worden met de Groene Schelpzwam (oudere exemplaren). Die paddenstoel mag dan wel eetbaar zijn, maar staat op sommige websites vermeld als ongenietbaar en hij geeft bij sommige mensen vervelende allergische reacties. Weet dus wat je doet.

De hoed van de Oesterzwam is schelpvormig met een ingerolde rand. De zijdelings geplaatste en witachtige steel is 2-3 cm lang en 1,5-2 cm dik. Aan de voet is hij viltig behaard. De lamellen of plaatjes die (niet te diep) naar beneden op de steel aflopen, zijn wit tot crêmeachtig. De sporen zijn lila.

De volgende foto's heb ik 2 weken later genomen. Hoewel ze er nog goed uit zien, is de kleur al iets aan het verbleken en zijn ze meer bruin aan het worden. Ik weet niet hoe lang deze er nog zullen staan en of en hoelang ze nog eetbaar zijn. Het vlees wordt (zo las ik) in elk geval steeds taaier met het ouder worden.

Gewone oesterzwam 2 weken later