Moeselpeel#3

In de vorige 2 blogs heb ik al het nodige over de Moeselpeel verteld. Als je die eerst wil lezen, moet je deze link aanklikken. Vandaag wil ik nog wat van het gebied laten zien, maar nu vanaf de westkant, waar de peelrand weer heel anders oogt. Hoewel het zonnetje zich regelmatig liet zien, werkte het weer vandaag niet echt mee, wat toch van invloed was op de kwaliteit van de foto's.

Aan de rand van de peel liggen natte graslanden, die men (deels) laat verruigen en dienen als overgangsgebied en bufferzone voor het moerasgebied.

De Hondsteeg richting Vliegertstraat, met rechts de Kuppenlossing.

De westkant van de Moeselpeel is bereikbaar via de Hondsteeg, maar zoals je ziet, is die op dit moment niet erg uitnodigend, want het onverharde zandpad is helemaal stuk gereden door landbouwverkeer.

Woorden die met hond- beginnen, hebben meestal een negatieve ondertoon, bijbetekenis of gevoelswaarde. Het is een woord dat ongunstige associaties oproept (een pejoratief). Denk bijvoorbeeld aan hondenweer, hondsmoe, hondsberoerd, hondsbrutaal. Ook in kruidennamen worden planten die beginnen met hond vaak als lastig of giftig onkruid gezien. Bijvoorbeeld hondstong, hondsbloem(=paardenbloem), hondshout (=vuilboom, stinkt, waardeloos hout) en hondspeterselie.

De modderige Hondsteeg vanaf de Gebleekte steeg, met op de voorgrond de Kuppenlossing.

Deze negatieve ondertoon is nu inderdaad van toepassing op de Hondsteeg, maar waarschijnlijker is dat hond niet is afgeleid van een hond, maar van "Honte". Dit is een woord van Keltische/Germaanse oorsprong, dat is afgeleid van het woord "onte" of "onno", dat poel, moerasven of moerasrivier betekende.

Vele dorps-, wijk-, of gehuchtnamen hebben het voorvoegsel 'Hont' of ervan afgeleide vormen.
Enkele voorbeelden zijn: Honthem (hem/heim=woonplaats), Hondsheze (heze=doorgang), Hondsbeemd (beemd=nat weiland), Hondsdonk (hoogte in een moeras), Honselersdijk in het Westland (werd vroeger Honshole, Honsel of Hunsel genoemd).

Dit zijn dus namen die verwijzen naar een moerassig en nat gebied, zoals de Moeselpeel er ook een is.
Als deze uitleg klopt, was de "Hontsteeg" dus een pad door een nat en moerassig gebied, waarvan de naam in de loop der jaren is verbasterd  (dit noemt men volks-etymologie) tot Hondsteeg.

De graslanden langs de Hondsteeg zijn momenteel erg nat, maar goed begaanbaar. Ook hier zijn verschillende (padden)poelen aangelegd. Op het moment dat ik er aankwam vlogen verschillende reigers en grauwe ganzen weg. Ook voor onder andere de buizerd is dit een uitstekend jachtgebied.

Zoals eigenlijk te verwachten was, maakten de vele (afgedamde) afwateringsslootjes, de "verruiging" en "vernatting" het ook hier onmogelijk om verder richting rietmoeras te gaan.
Van een verdrogingsproblematiek is aan deze kant van de Moeselpeel in elk geval geen sprake meer.........

Ik hoorde dat er gewerkt werd in het rietmoeras en ben gaan kijken aan de oostkant, waar ik het vlot bij het vorige bezoek had zien liggen. Het bleek er niet te liggen, met andere woorden: de rietwerkers waren bezig met het maaien van het riet.

Een paar dagen later ben ik nog eens gaan kijken, of ik die mannen misschien te pakken zou kunnen krijgen om te vragen of ik eens mee mocht. Ze waren echter klaar met hun werk, want de rietmaaier stond aan de kant van het pad. Waarschijnlijk om opgehaald te worden. Jammer, want dit was een mooie kans geweest om het rietmoeras eens te zien. Misschien volgend jaar????