Net buiten de gemeente Weert, ligt, langs de Tungelroyse beek tussen de dorpjes Swartbroek en Ell, het ca 55 ha. grote Heijkersbroek of Heykersbroek. ‘Broek’ duidt op een moerassig gebied. Het gebied is dan ook rijkelijk voorzien van slootjes en plassen, die overigens door de huidige verdroging van het gebied vaak/meestal droog staan.
Ferrariskaart van 1777 met het Heykersbroek
Op deze kaart zien we de loop van de Tungelroyse beek, die door het grote aaneengesloten moerasgebied van de Krang (links) en het Heijkersbroek (rechts) stroomt. Aangezien de naam Heijkers in Ell en omgeving erg veel voor komt, zou de naam Heijkersbroek wel eens afgeleid kunnen zijn van een familie Heykers. Dat plaatsnamen afgeleid zijn van familienamen komt vaker voor. Men noemt dat patroniemen.
Op de Ferrariskaart uit 1777 staan meerdere boerderijen aangegeven rond het "brook". Ik heb er enkele namen van nu nog bestaande boerderijen bij gezet. Een van die boerderijen (zie pijl) heeft de naam "Heykes". Genoemd dus naar een familie Heijkes, Heykes of Heykers.
Op deze oude kadasterkaart van Groulard (1811-1832) zijn meerdere nu nog bekende boerderijen in de omgeving van het Heijkersbroek aangegeven, waaronder Heijkes. Wie dat uitgezocht heeft, weet ik niet. Waar "Section A" op het kaartje staat aangegeven ligt het Heijkersbroek. Links onder in het hoekje staat "het Weerenbroek" aangegeven. Wil je daar meer over weten, klik dan HIER.
Door de hoge grondwaterstanden heeft de ontginning van het moeras, vennen en broekbossen lang op zich laten wachten. Pas na de ontwatering, die mogelijk werd door de normalisatie van de Tungelroysche Beek en de Vliet, konden de natte terreinen drooggelegd worden. Het oorspronkelijke moerasgebied is rond de tweede wereldoorlog ontgonnen en in de jaren ‘60 werd bos aangelegd als werkvoorziening. Er werden vooral populieren geplant en grove den. (voor de productie van mijnhout). Waar zandwinning plaatsvond ontstond een grote plas. Dat is nu sinds jaren blikvanger nummer één en wordt gebruikt als visvijver. De vijver wordt vooral gevoed door grondwater, maar om de vissers niet te ontrieven wordt het hoge peil, indien nodig, in stand gehouden door water van de Tungelroyse beek in te laten.
Toen de bosbouw onrendabel werd, kon het gebied zich ontwikkelen als natuurgebied. Er is een heel gevarieerd gebied ontstaan. Veel is echter ook aangeplant, want je ziet er bijvoorbeeld liguster, kardinaals- muts, hazelaar en rode kornoelje. Als de begroeiing te ruig wordt, zorgen schapen voor de begrazing.
 |
| De Tungelroyse beek die langs het Heykersbroek stroomt |
 |
| Moerasvergeet-mij-nietje groeit overvloedig langs de beek |
Door het natuurlijk inrichten van de Tungelroysche beek, die zich langs het gebied slingert, komen ook steeds meer vogels naar dit gebied.
In en rondom het Heijkersbroek zijn mooie wandelpaden aanwezig, waaronder enkele die deel uit maken van lange afstandswandelingen, zoals het
Pelgrimspad.
Vrijwilligersgroep Heijkersbroek zorgt voor het beheer en heeft samen met Bosgroep Zuid-Nederland in 2006 gezorgd voor natuurherstel van de bij het gebied horende "Waerbrookskoel" (Weerenbroekpoel).
Het is een vochtige laagte, die door een zandrug afgescheiden ligt van de Vliet en de Tungelroyse beek.
Voor een bezoek aan de Waerbrookskoel zal ik volgend jaar nog eens terug gaan.
Via de Jan Govaertsbrug bij de Tungelroysche beek is Laagbroek/ de Krang gemakkelijk te bereiken. Jan Govaerts was raadslid in de gemeente Hunsel van september 1974 tot juli 1990. Door zijn toedoen is deze brug daar geplaatst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten