Taurossen op Kwaoj Gaat/Wisseblök 2015

Ik kan zien dat er regelmatig vanuit het buitenland bezoekjes zijn op mijn blogs over de Taurossen en de foto's die ik daarvan op Flickr heb geplaatst. Onlangs is (uiteraard met mijn toestemming), een blog met foto's van de Taurossen op de Loozerheide en Weerter Kempen geplaatst op de Breedingback blog van een zoölogie student op de universiteit Wenen en vond ik een interessante analyse over de mogelijke afkomst van de jonge dieren op het veel bezochte Carnivoraforum. Van Ark of Free Nature kan ik die helaas niet verwachten.

Dit soort reacties kan ik dan ook alleen maar toejuichen en ook nu hoop ik dat er weer gereageerd wordt.

Foto van april 2013

In januari 2013 zijn 3 Limia runderen met kalfjes en een Limia stier op het Kwaoj Gaat/Wisseblök geplaatst. Raszuivere dieren die (als ik het goed heb) rechtstreeks uit Spanje kwamen. Herkenbaar aan het oranje oormerk. Je kunt het nog eens terug lezen door HIER op te klikken.
Het Limia rund of Limiana is dus een Spaans ras. Uit de provincie Galicië. Qua kenmerken, gehardheid en robuustheid staat het dicht bij het oerrund. Bij de Limia zie je, net zoals bij andere runderrassen, variatie.

Maremmana (li.) en Pajuna stier (re.) op Siëndonk in januari 2013

Enige tijd later is de Limia stier elders geplaatst (onbekend waar) en in december 2013 zag ik op Wisseblök/Kwaoj Gaat een Maremmana- en Pajuna stier lopen. Twee stieren, die daarvoor al een tijdje op Siëndonk hadden rondgelopen zoals je op de foto kunt zien.

Een half jaartje later werden de meeste dieren weer verplaatst naar een ander perceel; onder andere naar de Weerter Kempen en Loozerheide. Ik trof in juni 2014 op Wisseblök/Kwaoj Gaat alleen nog de Maremmana stier en één Limia koe met kalfje aan. De Maremmana heeft dus minimaal gezorgd voor een vrouwelijke nakomeling. Dat kun je zien op deze foto.

Intussen lopen er op Kwaoj Gaat/Wisseblök weer andere dieren. Mogelijk dat de Limia koe met haar kalf is gebleven. Nu lopen er 4 Limia koeien met 3 kalfjes en een andere  stier rond. Waar de Maremmana stier van vorig jaar was gebleven was mij niet duidelijk. Op de andere percelen had ik hem ook niet gezien.
De beheerder van Ark vertelde me later , dat de stier zijn werk "had gedaan" en was afgevoerd naar de slachterij van Free Nature.

Het is me ook niet duidelijk of de stier een gekruiste Limia is. De hoornpartij en de "bokkenpruik" doen me namelijk ook denken aan een Maronesa en vanwege de kleuren kun je (als leek) zelfs aan een Pajuna denken.  Kortom, ik weet het niet. Daarvoor ben ik gewoon te weinig deskundig. Mogelijk dat de volgende drie foto's voor anderen meer duidelijkheid verschaffen en dat iemand mij te hulp schiet.

Het is in elk geval een prachtig dier. Ik heb het niet eerder op een van de andere percelen gezien, dus mogelijk is het nog niet lang in ons land. Ik vermoed dat, omdat het ook geen oormerk heeft. Hoewel het me ook onwaarschijnlijk lijkt dat het dan ons land zou binnen kunnen komen, kan ik geen andere reden bedenken.

Op carnivora wordt er het volgende over gezegd:
"As regards the bull I will not hazard any guess regarding its ancestrage, except that judging by the horns neither a pure Maremmana nor a pure Highland were among the parents. As for his looks, he seems a bit heavy in the belly but has a very nicely curved backline with a well-developed hump. The horn shape is acceptable – forward pointing and with very slightly inward-pointing tip(s). As he presumably is relatively young, the horns tips may yet grow a bit. His looks are reminiscent of one of the young bulls in Weerter Kempen (see here), though that one seems a bit shorter in the trunk and has a less pronounced colour saddle".
Ook hier dus geen uitgesproken voorkeur voor een bepaald ras.

Een prachtige kop heeft deze stier. Dit blijkt een 1/2 Lima en 1/2 Pajuna te zijn.

In oktober 2015 zijn door Stichting Taurus 12 runderen vanuit Nederland naar de Donau delta in Roemenië getransporteerd. Behalve de rassen die ook in Kempen~Broek lopen, vind je daar ook het Spaanse ras: Alistana-Sanabresa. Dit rund werd vroeger vooral ingezet als trekdier. De stier die op Kwaoj Gaât loopt vertoont veel gelijkenis met dit ras. Ik heb dit bij Stichting Taurus nagevraagd, maar kreeg helaas geen reactie.....

***Dankzij een reactie op 5 januari 2016 van Henri Kerkdijk-Otten, voormalig mede-oprichter van het Tauros Project, is de onduidelijk over dit ras uit de wereld geholpen. Kijk daarvoor bij opmerkingen.
Dus niks geen Alistana- Sanabresa maar een Limia stier. De beheerder van Ark corrigeert dit in een latere reactie, namelijk 1/2 Limia en 1/2 Pajuna. Mijn dank daarvoor bij beide heren.

Runderen zonder oormerk is eigenlijk strafbaar, want het is in Europa wettelijk verplicht dat die binnen drie dagen na de geboorte een oornummer hebben. Deze regel wordt "honderd hectare regeling" genoemd. Het geldt namelijk voor dieren die grazen op een gesloten gebied tot een oppervlakte van 100 ha. In gebieden groter dan 100 ha. is de regel van het oormerken binnen 3 dagen niet nodig. Als dat oormerken dus om de een of andere reden niet lukt, worden ze er tijdens een vangactie later in het jaar alsnog van voorzien.

Die vangactie staat momenteel zo te zien ook te gebeuren. De hekken zijn al enige tijd geleden geplaatst en er wordt hooi in gegooid, zodat de dieren er in en uit lopen en aan de veranderde situatie kunnen wennen. Het vangen is uiteindelijk toch een hectisch moment voor ze en moet met tact gebeuren.

Ook dit kalfje heeft nog geen oormerk.

Het najaar is ook dé tijd van de vangacties bij de runderen van FREE Nature. Allereerst moet soms op de percelen het aantal dieren teruggebracht worden naar een aantal dat ze de winter zonder bijvoeren kunnen overleven. Om die reden moeten dieren verplaatst worden, maar er zijn ook dieren die niet aan de "eisen" van het oerrund voldoen. Die worden dan afgevoerd naar de slachterij van FREE Nature. En tot slot biedt dit vangen dus ook de kans om alle dieren alsnog van oormerken te voorzien. Het zorgt echter altijd weer voor onrust..

Dit is een koe die volgens mij al vanaf januari 2013 op Kwaoj Gaat/Wisseblök is. Hoewel het natuurlijk ook mogelijk is, dat ze nog niet lang geleden vanuit Spanje is geïmporteerd. Dat ze niet in Nederland is geboren is te zien aan het oranje oormerk.  De Nederlandse oormerken zijn namelijk geel. Volgens mij is deze koe ook zwanger.

Herfst 2015.......Paddenstoelentijd deel 6: Van alles wat

Als je regelmatig in de natuur rondloopt, kom je er op een gegeven ogenblik niet meer onderuit om toch iets meer te weten trachten te komen over paddenstoelen. Dat heb ik dit jaar dan ook gedaan.
Als je doelgericht op zoek gaat naar paddenstoelen, merk je dat er heel veel soorten zijn. Voor mij als leek ook hééél veel ónbekende soorten. Gaandeweg heb ik gemerkt hoe moeilijk het is er een juiste naam bij te vinden.

Er worden nog steeds nieuwe soorten ontdekt. Volgens de Nederlandse Mycologische Vereniging (NMV) zijn we in Nederland de grens van de 5.000 soorten al gepasseerd. Ze verwijzen naar de Verspreidingsatlas, waar dit aantal expliciet staat vermeld. NMV-bestuurslid Boomsluiter zegt hierover: “Het is ontzettend lastig om precies vast te stellen hoeveel paddenstoelen er zijn. Dit is namelijk afhankelijk van wat je allemaal onder een paddenstoel verstaat. Daarnaast zijn de meeste soorten paddenstoelen ontzettend klein en onopvallend.”

Dit jaar heb ik maar liefst 6 blogs over dit (soms schimmige) schimmelrijk geschreven. Hoewel ik nog een keer met de Slobkousjes wil meegaan, is dit waarschijnlijk toch de laatste keer dit jaar dat ik nog wat soorten plaats, die ik de moeite waard vind om te laten zien. Maar zeg nooit nooit.......

Mocht je nog niet "paddenstoelenmoe" zijn, klik dan op deze link. Hier vind je alle paddenstoelen waar ik een foto van maakte. Om al mijn  blogs over paddenstoelen terug te lezen, moet je op deze link klikken.

valse hanenkam

gele korstzwam

gewone krulzoom

Roodbruine schijnridderzwam

sierlijke franjehoed

nevelzwam

grote oranje bekerzwam

bostrechterzwam

witgele russula

Een onbekende soort, maar tot het bittere eind mooi om te zien

Drie jaar Weertnatuur

Donderdag 6 Juni 2013 verscheen mijn 100e blog op Weertnatuur. Hierin schreef ik o.a.:
"Op 19 november 2012 plaatste ik mijn eerste blog. Blijkbaar vinden steeds meer bezoekers op het World Wide Web mijn blog, want ik zie bij mijn overzicht tot nu toe al 8388 geregistreerde bezoekjes. Mijn eigen pageviews zijn hier uiteraard niet bijgeteld. De top 3 is: "Otterontsnippering" met 214 views, "Natuur(gebieden) in Weert" (179) en "Speenkruid" (110). Over bezoekjes dus allerminst te klagen. Ik heb er al verschillende contacten aan overgehouden, maar vind het desondanks jammer dat er weinig gereageerd wordt. Blijkbaar is er geen aanleiding voor, maar toch....."

Helleborus in de tuin van het NMC

Na twee jaar Weertnatuur constateerde ik een sterke toename. Iets wat ik trots als volgt verwoordde:
Toen ik precies 2 jaar geleden begon met "Weert en natuur", kon ik niet bevroeden dat er zoveel bezoekjes aan mijn blog zouden volgen. Om precies te zijn, na 157 berichten staat de wijzer op 47.300 pageviews.
Blijkbaar voorzie ik met mijn blog in een behoefte en is dit toch een mijlpaal, waar ik graag op terug kijk.

Tijgerspin met een moerassprinkhaan bij de Luysen

Vandaag, donderdag 19 november 2015, ben ik precies 3 jaar actief met Weertnatuur en plaats ik ook nog eens mijn 200e blog. Een dubbele mijlpaal dus, waar ik weer even bij stil wil staan.

In die drie jaar ben ik best actief geweest: 200 blogs in 3 jaar tijd, is een gemiddelde van ruim 1 per week.
Een groot verschil ten opzichte van de eerste 100 is, dat ik merk dat ik dieper op het onderwerp in ga en er meer over vertel; hoe was het ooit, hoe is het nu en hoe zou het moeten zijn...... Dit spreekt blijkbaar de bezoekers van mijn blog aan en ......de kwaliteit van mijn foto's is sinds de aanschaf van een kleine Sony Cybershot stukken beter geworden. Vooral de close-up van planten en "kleine beestjes" is aanzienlijk verbeterd. Als met behulp van Google naar foto's van de Weerter natuurgebieden wordt gezocht, komt men al snel terecht op mijn blog.

Tauros  op de Graus in januari 2015

Qua bezoekersaantallen is er dan ook sprake van een opvallende toename. Terwijl ik in juni 2013 nog vol trots sprak over 8.388 geregistreerde bezoekjes en ruim een jaar later over ruim 47.000 (eigen pageviews worden niet meegeteld), is dat nu opgelopen tot ruim 74.000......
Dat waren het afgelopen jaar dus bijna 27.000 bezoekjes; een gemiddelde van ruim 500 per week.
Je vraagt je toch af waar ze vandaan komen..... Bijna niet voor te stellen, maar de cijfers spreken voor zich.

Dat blogs als "Breeding back" , "Carnivoraforum" en "Linktrailer" mij "gevonden" hebben, speelt ongetwijfeld een rol.  De eerste twee hebben er mede voor gezorgd dat mijn blogs over de Taurossen vooral internationaal goed bezocht worden. Ik heb mijn foto's een jaar geleden op de fotosite Flickr geplaatst en ook daar zie ik 520 views bij het Album Tauros Weertnatuur.  Op de sites van Ark, Stichting Taurus en Freenature vind je over de ontwikkelingen omtrent het TaurOsproject in Kempen~Broek hoegenaamd niets. Wat dat betreft schieten deze drie in hun voorlichting schromelijk te kort.....

gewone vogelkers in 't Brook in mei 2015

Het merendeel van de bezoekers vindt mijn blog echter via een zoekopdracht in Google. De 3 meest bezochte blogs zijn : Natuurgebieden in Weert(1259), otterontsnippering (1579) en de Raam en 't Brook(635).
Waarom Otterontsnippering zo hoog blijft scoren is nog steeds een raadsel voor mij. Ik vraag me toch af hoe het komt, dat deze blog zo vaak bezocht wordt.

Grote belangstelling voor de wandeling rond het Vosseven op zondag 8 november

Ik merk dat de belangstelling voor de natuur in mijn omgeving steeds groter wordt. Dat komt natuurlijk mede door zowel positieve als negatieve berichtgevingen, die we over de natuur(ontwikkelingen) in onze omgeving horen en lezen. Ik denk bijvoorbeeld aan de onrust die er was omtrent de Taurossen in maart, herinrichting Kettingdijk, de perikelen omtrent het Blauwe Meertje, maar ook zie ik de grote belangstelling voor de wande- lingen rond het Vosseven, die door de Dorpsraden van Stramproy en Altweerterheide worden georganiseerd.

Mensen willen dus meer over hun eigen omgeving weten en als ze een zoekopdracht hierover in Google intikken, komen ze al gauw uit op mijn blog. Over de natuurgebieden hier is nou eenmaal weinig geschreven.

Gewone Zwavelkop

In mijn blogs vindt momenteel, zoals je misschien gemerkt hebt, een verschuiving van onderwerpen plaats. Ik heb nu over bijna alle natuurgebieden wel iets geschreven. Er ontbreken er nog een paar. Ik denk bijvoorbeeld aan de Molsbeereberg, de Kootspeel en het Grootbroek. Nu heb ik echter meer tijd kunnen besteden aan de natuur zelf. Afhankelijk van het seizoen, zie je blogs verschijnen over planten en dieren en momenteel zijn dat paddenstoelen. Mijn nieuwe cameraatje komt me hierbij uitstekend van pas; het oog wil tenslotte ook wat.

Ik hoop dat de belangstelling voor mijn blog zo zal blijven en uiteraard zal ik over een jaar weer terugblikken.
Iedereen die dit leest, wil ik bedanken voor de bezoekjes en ik wil je aansporen om toch ook eens een reactie te plaatsen. Dat zou ik echt op prijs stellen.

Tot slot wil ik je nog even attenderen op de Albums Weertnatuur op fotosite Flickr. Hierop staan al mijn foto's met flora, fauna, paddenstoelen en taurossen. Door op onderstaand kaartje te klikken, kom je daar op.

Herfst 2015.......Paddenstoelentijd deel 5: Van alles wat

In "Paddenstoelentijd deel 4" beloofde ik jullie meer foto's van paddenstoelen. Hoewel ik er normaal een toelichting bij zet, blijft die deze keer achterwege. Deze blog en de volgende, wordt het dus plaatjes kijken.

In de loop van deze week zal ik nog een keer een serie van 10 plaatsen. De laatste voor dit jaar.
Ik hoop voor nu, dat je er weer van kunt genieten.

elfenbankje

rode zwavelkop

echte tonderzwam

wijdporiekurkzwam

populierenmelkzwam

gewone beurszwam

zwavelzwam

zilvergrijze amaniet

dooiergele mestzwam

schubbige bundelzwam

Herfst bij het Klotven

Ik ben de laatste tijd zo druk geweest met o.a. de Taurossen en de paddenstoelen, dat het er niet van gekomen is eerder gemaakte herfstfoto's van het Klotven te plaatsen. De meeste bladeren zijn inmiddels gevallen, dus ben ik eigenlijk te laat, maar "who cares" !!!! Veel kijk- en leesplezier gewenst in elk geval.....

Het Klotven bevindt zich in "Domeinbos Lozerheide", bij het net over de grens gelegen plaatsje Lozen. Niet te verwarren met de "Loozerheide" in Weert/Dorplein. Het 210 ha grote Domeinbos, dat langs de weg Lozen - Kaulille ligt, wordt beheerd door het Agentschap voor Natuur en Bos.

Huidige Lozerheide

"Domeinbos Lozerheide" (met één O dus) maakte oorspronkelijk deel uit van  de "Loozenderheide". Dat was ruwweg het gebied in de driehoek Hamont - Lozen - Kaulille.  Ook het huidige "Domeinbos Lozerheide" tussen Lozen, Hamont-Lo, Zuid-Willemsvaart en Kanaal Bocholt - Herentals,  maakte daar toen deel van uit.

Let op, want de naam van dit Domeinbos zet je op het verkeerde been. In tegenstelling tot wat je zou vermoeden, zal je op de Lozerheide nog maar weinig van de oorspronkelijke moeras en heide vinden. Het is nu een prachtig gevarieerd bos, bezaaid met vijvers, beekjes, kanaaltjes en graslanden.

In de 19e eeuw bracht de nood aan landbouwgrond in dit gebied een belangrijke ingreep met zich mee. Dankzij een gunstige wet op de ontginningen (1846), waardoor ondernemers op een voordelige manier grote hoeveelheden goedkope gemeentegrond konden verwerven met als voorwaarde deze gronden te ontginnen, werden op tientallen plaatsen in het Belgische Noord-Limburg zogenaamde wateringen aangelegd. (In België wordt een vloeiweide "Watering" genoemd). Dit zijn de gebieden die door bevloeiing met water uit de pas aangelegde Kempische kanalen en Zuid-Willemsvaart in cultuur werden gebracht. Er werden op die manier in die regio liefst 2.700 hectaren hooilanden of vloeiweiden gevormd, waarvan de huidige Lozerheide er dus eentje was.

Kasteel l'Escaille in Hamont-Lo 1955 (bron: Delcampe.net)

In 1850 kocht de Gentse industrieel Vincentius Johannes Josephus Thiry van Hamont namelijk een uitgestrekt domein van 101 hectare in het zuiden van het in Hamont gelegen gehucht Lo (benoeming van een open plek in een bos, later een heidevlakte), met de bedoeling om er wateringen aan te leggen. In de schrale heidegronden van de Lozerheide ging men kanaaltjes graven, die gevoed werden met water uit de nabijgelegen Zuid-Willemsvaart en Kanaal Bocholt - Herentals, zodat men het land onder water kon laten lopen. Dit was het begin van domein "Het Lo" te Hamont. De Hamonterbeek, Lobeek en Erkbeek doorstromen dit gebied. Het bedoelde gebied ligt tussen de weg van Hamont naar Lozen (de huidige Lozenweg) en de weg van Hamont naar Kaulille (het huidige ’t Lo). In 1852 bouwde Thiry er een huis en een hoeve. Dit werd later de kern van het huidige kasteel. 

 

In 1875 kocht baron Joseph P.F. de l’ Escaille (1847-1902), ingenieur en lid van de Limburgse provincieraad, deze uitgestrekte, ondertussen circa 280 hectare grote heidegronden. In dat zelfde jaar liet hij er een kasteel optrekken, bedoeld als jachthuis voor de familie.

vloeiweideprincipe

De vloeiweiden waren van belang, omdat er veel hooi geoogst moest worden voor de paarden die nodig waren in de kazerne in Beverlo (Leopoldsburg), In die tijd een belangrijk militair bolwerk. Het domein bezat dan ook een paardenstoeterij van liefst 300 paarden ten dienste van deze kazerne. Het hooi was overigens niet alleen voor de paarden, maar ook voor bijvoorbeeld de matrassen van de duizenden soldaten, die daar gelegerd waren. Ook de Antwerpse Zoo was afnemer van dat hooi.

Watering Lommel (bron:erfgoedlommel.be)

Het oude gebruik van bevloeiingen, dat eeuwenlang in heel Europa werd toegepast, is nagenoeg geheel verdwenen. Gezien het ecologisch en cultuurhistorisch belang, heeft men in de Belgische Kempen dit bevloeien (de Belgen praten van wateren of witteren) op enkele plaatsen weer ingevoerd. Niet alleen op de Lozerheide, maar ook onder andere in Lommel. In die laatste plaats is onlangs zelfs een traject opgestart, met als doel het gebruik van het bevloeien van de vloeiweiden te laten erkennen als Vlaams immaterieel cultureel erfgoed (ICE). Het project heeft als titel "Lommel wittert! Rijke waters, golvend gras."

****( Opmerking: is inmiddels opgenomen in het ICE. Zie opmerking Albert Jansen.)
Naar aanleiding van dit project heeft Nico Vande Kerkhof een YouTubefilmpje gemaakt, dat je HIER kunt bekijken. Ook in mijn post over de Waerbrookskoel in Ell, vertelde ik daar al een en ander over.

 populierenaanplant

Maar tijden veranderen en paarden werden vervangen door comfortabelere vervoermiddelen. Soldaten ruilden de hooimatras in. Veel hooilanden werden daarom beplant met populieren. Tussen 1918 en 1966 werd het hout van deze populieren door  de "Union Allumetière" gebruikt voor de productie van lucifers. In augustus 1966 woedde er een hevige storm, waarbij twee derde van het populierenbestand omwaaide. Toen deze industrie uiteindelijk verdween in het begin van de jaren '70, kocht de Vlaamse overheid de 'vloeiweiden van Lozen' aan.

Veel populieren zijn nu op leeftijd en leggen vanzelf het loodje, of worden vanwege de herinrichting gekapt. Het dood hout laat men voor een deel liggen, want dood hout doet immers leven. Spechten en vleermuizen nestelen in holen en scheuren en er zijn kevers en zwammen die je enkel aantreft op zwakke en dode bomen.
***Bovenstaande foto is van maart 2014 en de bomen die je daar nog ziet, zijn inmiddels gekapt.

Het Klotven is ontstaan in de tijd toen er nog turf werd gestoken.  * Klot  is de oude naam voor "opgebaggerd veen met halfvergane plantenresten uit moerasgebieden of verlande vennen". Onder de zwarte turf zat de mindere turf. Als die praktisch modder was geworden, sprak men van bagger. De bagger of baggerturf, die dus in de onderste laag werd aangetroffen, bevond zich vaak in het water. Die brijachtige substantie (modder) werd verwerkt door een laag op een stuk grond uit te spreiden, fijn te maken en aan te stampen om dan te laten drogen. Vervolgens werden er met behulp van een aangepunte houten stok die 'schrijfstok' werd genoemd, 'strepen' in aangebracht om de blokken (turven) los te kunnen snijden. Het was een vies en zwaar werk.
Als men in het Weerter dialect spreekt over “klot”, heeft men het trouwens over zwarte turf.

Bij het winnen van turf op de Lozerheide is met de uitgegraven aarde een soort dijkweg om het latere ven aangelegd. Het ondiepe ven dat zo ontstond, werd in latere jaren geschikt gemaakt voor de jacht op waterwild en het Agentschap voor Natuur en Bos (ANB) heeft het ven later gebruikt voor het kweken van bijzondere inheemse vissoorten die dreigen te verdwijnen, zoals serpeling, kwabaal en kopvoorn.
De dijk die er omheen loopt is tegenwoordig geschikt gemaakt als wandelpad voor de vele bezoekers, die het gebied intussen gevonden hebben.

Om het Klotven ligt een aan- en afvoersloot. In de Kempen noemde men ze oploop- en afloopzouw. De aanvoersloten verdelen het kanaalwater over het gebied en de afvoersloten voeren het af naar  de Hamonterbeek, die uitmondt in de in Dorplein gelegen Hoort. Zo kan men de waterstand in het Klotven perfect reguleren. Via dit plankenbruggetje ga je over zo’n grote afvoersloot.

In 2003 is men in het Klotven gestopt met de viskwekerij en heeft men die verlegd naar een 30 tal kleinere vijvers vlakbij (samen toch nog zo'n 15 ha.) Sindsdien wordt de ondiepe vijver niet meer afgevist en kon deze plek uitgroeien tot een prachtig ecosysteem waar plant en dier zich thuis voelen. Op en rond de ondiepe plas broeden en pleisteren tal van watervogels. En ook de visarend, tijdens zijn doortocht naar zijn overwinteringsgebied, is hier meerdere keren gesignaleerd.

De prachtig gelegen vijver trekt niet alleen wandelaars en natuurliefhebbers aan, ook watervogels zoeken tijdelijk of permanent een toevlucht tot deze waterpartij. Je ziet de blauwe reiger en grote zilverreiger door de vijver waden, met wat geluk zie je een ijsvogel voorbij flitsen, zitten aalscholvers in de toppen van bomen en hoge struiken en dobberen eendensoorten op het water....
Niet voor niets heeft het Klotven 2 landschapssterren gekregen van het Regionaal Landschap Lage Kempen