Herfst 2025.......Paddenstoelentijd deel 2: Van alles wat.

Men zegt wel eens dat “paddenstoelen van mensen houden”.... Je hoeft namelijk zelden ver van de gebaande paden te gaan om ze te vinden. Je hoeft dan ook niet bang te zijn dat je grote afstanden moet afleggen. Diep in het bos kom je ze vaak ook niet tegen. Veel (de meeste) paddenstoelen, zijn dan ook vanaf de paadjes waargenomen. 

Het was eigenlijk een prima jaar, met mooie, interessante soorten.  De afgelopen weken ben ik met de paddenstoelenwerkgroep 7 keer op pad geweest. De eerste weken viel het wat tegen vanwege de droogte, maar na een paar pittige regenbuien hebben we veel, interessante, en niet eerder geziene soorten gevonden. Het hoogste aantal was 84 verschillende soorten op één voormiddag. Daar wil ik er in deze post en volgende weer wat van laten zien.

Conisch kalkbekertje

Ook nu weer heb ik leuke en niet eerder waargenomen myxomyceten (slijmzwammen) gevonden. Het is niet duidelijk tot welke groep van organismen myxomyceten (slijmzwammen) eigenlijk behoren: ze zijn geen dier, geen plant en geen paddenstoel. Hun vruchtlichamen lijken op die van echte schimmels, maar hun erfelijke eigenschappen laten zien dat ze meer verwant zijn aan eencellige organismen en amoeben.

Omdat ze net als paddenstoelen vruchtlichaampjes en sporen vormen, worden ze toch bij die groep gerekend.

Dit is het CONISCH KALKBEKERTJE (Craterium leucocephalum). Het is een slijmzwammetje behorend tot de familie Physaridae. Het plasmodium dat hier niet meer zichtbaar is, is geel. Het leeft saprotroof op (takken van) loofbomen en -struiken. In Nederland komt het vrij zeldzaam voor.

Langstelig kroeskopje

Hoewel microscopisch onderzoek nodig is voor een zekere determinatie, is dit nagenoeg zeker het LANGSTELIG KROESKOPJE (Comatricha nigra). Een sierlijk slijmzwammetje van slechts enkele mm. hoog . Je kunt ze meestal talrijk vinden op dood hout en schors, ook op rottende planten. 

Langstelig kroeskopje

De onrijpe vruchtlichaampjes zijn wit tot roze en staan op slanke, zwarte steeltjes. Al vrij snel kleuren de vruchtlichamen zwart. De steeltjes worden uiteindelijk 2-6 maal zo lang als de diameter van het vruchtlichaam.

variabel kristalkopje

Het VARIABEL KRISTALKOPJE (Didymium squamulosum) is een slijmzwammetje in de familie Didymiaceae. Het zwammetje, met een lengte van slechts 2 mm., groeit saprotroof op bladeren en uitwerpselen van herbivoren. Ik vond deze tussen het mos op de laatste resten van zwavelkopjes. 

In Nederland komt de soort vrij algemeen voor. Door de geringe afmeting was het moeilijk fotograferen.

 Hier zijn de hoedjes nog wit, maar 2 dagen later waren ze blauw..... Over variabel gesproken. 

Microscopische controle is eigenlijk nodig voor zekere determinatie, maar is door myxomycetenkenner Jurgen Nieuwkoop op waarneming.nl goedgekeurd.

bruinsnede-mycena

Ik laat nu nog wat andere "gewone" soorten zien. Dit leuke paddenstoeltje is de BRUINSNEDEMYCENA (Mycena olivaceomarginata). Het is een saprotrofe schimmel; een organisme dus dat leeft van dood organisch materiaal, zoals dode bladeren of hout, en het afbreken daarvan. Ze zijn cruciaal voor het opruimen van dood materiaal en het recyclen van voedingsstoffen in een ecosysteem. Ik vond deze in het Weerterbos. Hij komt voor in naald- en gemengde bossen, op open plekken, parken, langs bermen en bosranden. De vruchtlichamen ontwikkelen zich op dode plantenresten, op dennennaalden, bosafval en gras. Ze verschijnen van zomer tot herfst. De soort komt voor in Europa en Noord-Amerika. De lamellen zijn buikig, smal aangehecht, kleur variërend van witachtig tot grijs of olijfgrijs.  In totaal reiken 13 tot 20 lamellen tot aan de steel.

holleboomkaaszwam

Ik ging er na enig zoekwerk op internet van uit dat het hier een Sneeuwwitte- of Getande kaaszwam betrof. Deze soort wordt namelijk aangetroffen op naaldbomen en dat was hier het geval.  Bij invoering op waarneming.nl werd echter 100% zeker dat het de HOLLEBOOMKAASZWAM (Postia ceriflua) moest zijn. 

holleboomkaaszwam

Volgens literatuur is hij bekend van spleten en holten van sterk vermolmde stronken, of stammen van naaldbomen. Ik had de afgelopen 13 jaar nog nooit van deze soort gehoord....... Niet zo vreemd eigenlijk, want deze soort staat op de NMV verspreidingsatlas namelijk bekend als ZZ = zeer zeldzaam, dus .......... 

Voor een zekere determinatie is ook hier eigenlijk microscopisch onderzoek nodig. Dat geldt overigens voor de meeste kaaszwammen. 

holleboomkaaszwam

Een van de kenmerken van deze buisjeszwam zijn de guttatiedruppels en vooral de ronde gaatjes in de buisjeslaag waar guttatiedruppels hebben gezeten. Die guttatiedruppels verschijnen omdat de paddenstoel in de groei grote hoeveelheden vocht opzuigt en het overschot aan water kwijt moet. 

brandnetelklokje

Dit kleine paddenstoeltje is het BRANDNETELKLOKJE (Calyptella capula). Zoals de naam suggereert zou je deze moeten vinden op brandnetels, maar het komt ook voor op andere kruidachtige planten of op bladeren. Ik kon niet meer achterhalen wat voor soort takje dit was. 

brandnetelklokje

Kenmerkend voor alle brandnetelklokjes zijn de kleine, kelkvormige vruchtlichamen die aan een korte steel vanaf hun substraat naar beneden hangen. Het geheel is nog geen centimeter lang en de kelkjes zijn nog geen 5 mm in doorsnee; meestal groeien ze in zwermen, waardoor ze ondanks hun geringe grootte toch behoorlijk op kunnen vallen.

Extra bericht: 13 jaar Weert en natuur.

 Ik kijk vandaag voor de 13^e keer terug op mijn op 12 november 2012 gestarte weblog “Weert en natuur”. Het afgelopen jaar is helaas niet gelopen zoals ik hoopte en wenste. Mijn gezondheid liet te wensen na. Langzaamaan ben ik aan het opkrabbelen, maar het zal nog wel even duren voor ik weer de oude ben. Dat het niet lekker ging was ook te merken aan het aantal geplaatste posts.

Er waren de  afgelopen 12 maanden slechts 5 posts. Ik heb nu in totaal 386 posts geplaatst en het aantal pageviews in de afgelopen 12 jaar is gestegen naar 545.127.  Vorig jaar waren dat er nog 470.000. Dat betekent dus dat er dit jaar liefst 75.125 pageviews zijn geweest. 

 

Een gemiddelde van ruim 6200 per maand. Een onvoorstelbaar groot aantal. En dat voor een blog, waar vooral lokale onderwerpen worden beschreven. Een hele prestatie, al zeg ik het zelf.

 Als ik ga kijken hoe vaak de  posts het afgelopen jaar zijn bezocht, zie ik deze top 10: 

 

 Het afgelopen jaar heb ik een interview gehad met de alom in Weert bekende Ton Adriaens. Dat gesprek  is in het blad “Weert Magazine” geplaatst onder de kop “Mooi mens”.  Velen hebben dat interview nog eens kunnen lezen via de link die ik op mijn blog plaatste.

Met de fotograaf ben ik naar vervolgens naar de “Kootspeel” gegaan voor wat foto’s, waarvan dit er een is. Over natuurgebied de Kootspeel heb ik liefst 3 posts geplaatst die gingen over toen, nu en de toekomst.  Een interessante plek met een minder fraai verleden.

Ook nu weer een vaak gelezen post over “allemaal beestjes”, waarvan de zomersmaragd  of kleine julikever er één is. Ook vertel ik in deze 30e post over insecten iets over deze interessante Gewone kameleonspin. Dat alles kun je HIER nog eens nalezen.

 

Op de derde meest bezochte post, vertel ik iets over  landgoed “Les Beaux champs”. Daar vinden al enige jaren restauratiewerkzaamheden plaats en men kon er tijdens de Open Monumentendag op 13 en 14 september  een bezoekje brengen. Blijkbaar is bij velen de interesse gewekt en zijn ze  op internet gaan zoeken om er meer over te weet te komen. En aangezien er weinig over geschreven is, kom je vanzelf op mijn blog terecht.

 

Hoewel ik weinig "reclame" maak voor mijn blog, is ook het aantal volgers gestegen van 38 naar 45. Hoewel er dat uiteraard nog veel meer zouden moeten zijn, ben ik daar best trots op. Ik wil dan ook iedereen hartelijk bedanken voor de bezoekjes en reacties en hoop jullie nog vaak terug te zien.

Herfst 2025.......Paddenstoelentijd deel 1: Myxcomyceten

Het paddenstoelenseizoen is weer begonnen. Ik ben de afgelopen weken al een paar keer op stap geweest met een groepje mycologen en er zijn al een aantal interessante vondsten gedaan. Hoewel ik nog niet helemaal in goede doen ben, zijn deze uitstapjes lekker relaxed en vergen niet veel van mijn energie. 

Ik wil in deze eerste post van het seizoen een aantal nieuw gevonden myxomyceten (slijmzwammen dus) laten zien.  Hoewel niet de gemakkelijkste groep, vind ik deze namelijk heel interessant.

Netvormig langdraadwatje

  Wat je hier ziet is een draadwatje. De slijmzwam Trichia of Draadwatjes omvat liefst veertien soorten die veel op elkaar lijken. Met name de onrijpe groep gesteelde en ongesteelde soorten en min of meer gele vruchtlichamen zoals het Goudgeel draadwatje en Gezellig draadwatje kunnen alleen betrouwbaar worden bepaald op basis van hun microscopische kenmerken, aangezien de vruchtlichamen van wit en olijfgroen via geel tot goudbruin elke kleurtint kunnen aannemen.

Het draadwatje op deze foto  is echter nauwelijks te verwarren met andere soorten vanwege het opvallende netpatroon. Het is het NETVORMIG LANGDRAADWATJE (Hemitrichia serpula). Dat netpatroon kan verspreid worden over een oppervlakte van maximaal 100 vierkante centimeter, maar is meestal kleiner. Dat is hier ook het geval. Het zal maximaal 10 cm2 zijn geweest. 

Deze mooie slijmzwam komt vooral voor in de nazomer tot herfst en lente en “leeft” in loof- en naaldhout, waarbij loofhout de voorkeur heeft. Deze vonden we bij toeval op een oude omgevallen beuk. Bij toeval ja, want het vruchtlichaam is slechts tussen de 0,4 en 0,6 millimeter breed en hoog, waarbij de netmazen 0,3 tot 5 millimeter groot zijn. De vlechtdraden zijn goudgeel tot oranje gekleurd. Het is elastisch en kan van de vruchtlichamen worden getild, ontrafelt worden als wollen draden, breekt niet en is gedraaid. Dat is niet uitgeprobeerd. Het zou zonde zijn om deze zeldzame soort te “vernachelen”, zodat andere eventuele liefhebbers er niet meer van kunnen genieten.

Gebundeld kelkpluisje

Op dezelfde oude beuk vonden we meerdere soorten slijmzwammen zoals het GEBUNDELD KELKPLUISJE (Metatrichia vesparia). Dit slijmzwammetje is ingedeeld bij de familie Trichiaceae. Een familie waar o.a. ook goudkussentjes, draadwatjes, langdraadwatjes en netwatjes bij horen. 

macro gebundeld kelkpluisje

Het komt matig algemeen voor in ons land. Twee jaar geleden vond ik die daar ook al en heb ik daar al iets over verteld. Wil je dat nog eens  lezen, dan moet je even op deze link klikken.

peervormig draadwatje (?)

Verder troffen we er nog enkele andere soorten draadwatjes aan. Ik vermoed dat je op deze foto het PEERVORMIG DRAADWATJE (Trichia decipiens) ziet, maar er is enige twijfel. Eigenlijk kun je het pas definitief bevestigen na rijping en kan het pas door microscopisch onderzoek aangetoond worden. 

Van het Peervormig draadwatje is bekend dat ze in de eerste fase wit zijn , in de 2e fase roze of oranje, in de 3e fase bruin. Bij de 4e fase gaat aan de bovenzijde een kapje open en verschijnt een draderige pruikje oftewel de draadwatjes.  Onder andere op de site "Alles over paddenstoelen"  kun je een vergelijkbare foto vinden en de rijpe fase met de watjes.

myxomyceet indet= onbekende slijmzwam

Ook dit zijn hoogstwaarschijnlijk weer draadwatjes, maar ik kreeg op waarneming.nl van expert Jurgen Nieuwkoop te horen, dat dat met de foto alleen niet aan te tonen is vanwege de onrijpe fase en dat het daarom wat hem betreft beter "Myxomyceet indet"  genoemd kan worden, wat zoveel betekend als onbekende soort.................

fopdraadwatje

Ook hier dacht ik met peervormige draadwatjes van doen te hebben, maar toen ik deze foto op waarneming.nl plaatste, kreeg ik van myxomycetenexpert Jurgen Nieuwkoop te horen dat het geen “gewoon” peervormig draadwatje is, maar het FOPDRAADWATJE (Trichia varia). Ben ik er dus mooi ingetuind.... Het fopdraadwatje groeit in kleine of grote groepen, soms op een heel kort donkerbruin tot zwart steeltje (van 0,1 tot 0,5 mm), maar meestal liggend of zittend (dus zónder steeltje). 

Het leeft saprotroof (levend van dood organisch materiaal, in dit geval dus een vermolmde beuk). Op hout dus. Zeldzamer komt het voor op bladeren. De vruchtlichamen kun je het hele jaar door vinden. Je vindt ze opvallend wit (in het eerste stadium), daarna verkleuren ze naar licht okergeel, oranjegeel, geel of geelbruin en zelfs grijs tot bijna zwart. Door al die verschillende kleuren word je dus misleid, of met andere woorden  "gefopt".............

boomwrat onbekend

Over de BOOMWRAT  heb ik al vaker foto's laten zien en er over geschreven. Het is een veel voorkomende myxomyceet.  Ik noemde haar toen nog Gewone Boomwrat, Bloedweizwam, of Blotebilletjeszwam. Uit moleculair onderzoek in 2023 is echter gebleken dat die "Gewone" boomwrat (Lycogala epidendrum), zoals die tot voor kort werd opgevat, bij een groep behoort, die in ons land minstens negen andere soorten omvat; naast de Gewone boomwrat (Lycogala epidendrum) zijn dat nog bijvoorbeeld de Dwergboomwrat (Lycogala conicum), Gekamerde boomwrat (Lycogala confusum), Kleine boomwrat (Lycogala exiguum) en Reuzenboomwrat (Lycogala flavofuscum). De soorten kunnen daarom in het vervolg alleen met behulp van een microscoop worden onderscheiden. Dat is hier niet gebeurd. Hoewel ik vermóed dat het de Gewone boomwrat is, moet ik hem nu officieel "BOOMWRAT ONBEKEND" (Lycogala spec.) noemen, omdat ie niet microscopisch is onderzocht...

dwergboomwrat

Dat onderzoek is niet nodig voor deze kleine DWERGBOOMWRAT (Lycogala conicum). Ook een boomwrat dus, maar deze is  op naam te brengen vanwege haar opvallende afwijkende uiterlijk en kleur. Ondanks de onaantrekkelijke naam "wrat" vind ik het een heel aantrekkelijke en vooral ook een fotogenieke verschijning. 

Zij leeft saprotroof op rottend hout van vooral loofbomen. In dit geval dus een beuk. Wat je op deze foto ziet is in feite een opeenhoping van vruchtlichaampjes, die min of meer kegel- tot eivormig vergroeid zijn. Zij wordt slechts 1 tot 4 mm. hoog. De wand is stevig en scheurt bij rijpheid aan de bovenzijde open om de sporen vrij te laten. 

dwergboomwratjes met op de achtergrond waarschijnlijk fopdraadwatjes

Dit zijn nog zeer jonge boomwratjes. Dat is te zien aan de helder roze kleur. Later verkleuren ze naar beige. Het oppervlak is aanvankelijk bedekt met blaasjes, die uiteindelijk indrogen tot zeer karakteristieke donkere, grillige, vertakte schubjes. Die schubjes zitten vooral aan de bovenzijde en variëren in grootte, kleur en vorm. Op de detailfoto kun je dat wat beter zien. Deze soort staat te boek als zeldzaam en dit was dan ook de eerste keer dat ik dat mooie zwammetje vond.

netwatje (g), mogelijk het karmijnrood netwatje

Tot slot nog rijpe NETWATJES (G). Omdat niet duidelijk is om welke soort het gaat, is (G) toegevoegd. Hiermee bedoelt men de héle groep netwatjes. "Netwatjes" is de Nederlandse naam voor een groep schimmels, specifiek van het geslacht Arcyria. Afgaande op de kleur van deze rijpe exemplaren denk ik aan het Karmijnrood netwatje, maar om te weten of dit klopt, is in dit geval ook weer microscopisch onderzoek nodig. Een vaardigheid die ik niet beheers. 

Arcyria is een geslacht van slijmzwammen uit de orde van de Trichiida. Ze staan bekend om hun netachtige structuur, vandaar de naam. Die structuur is hier overigens niet te zien. Met enkele van zijn soorten is het geslacht een van de meest geografisch en ecologisch verspreide geslachten, die bestaat uit meer dan 25 soorten. 

lang netwatje

Om je enig idee te geven hoe een netwatje en de netachtige structuur er uit kan zien, laat ik hier een soort zien, die ik eerder vond en waar ik iets over geschreven heb in oktober 2023. Het is het LANG NETWATJE (Arcyria obvelata). Vanwege de opvallende eigenschappen, is dit een soort waar een veldwaarneming ook weer voldoende is om te weten wat het is. Als je op de naam klikt, kun je dat alles nog eens nalezen.

Les Beaux Champs anno 2025

Afgelopen weekend, 13 en 14 september 2025, was er weer een Open Monumentendag in Weert met als thema "Erfgoed en Architectuur". Ook nu weer kon je, net als vorig jaar, een bezoek brengen aan landgoed "Les Beaux Champs". Het L-vormig landhuis dat sinds 30 augustus 2004 op de Monumentenlijst staat, bestaat uit een woonhuisgedeelte met links het koetshuis en een aangebouwde stal uit 1949 die haaks op de achtergevel van het koetshuis staat. Het was me al snel duidelijk dat er al veel werk is verzet, maar dat nog het nodige moet gebeuren voor het karwei geklaard is. "Good wêrk heet tiêd vandoon" ( goed werk vergt tijd) zullen we maar zeggen......

situatie van het landgoed op de Monumentendag op 14 september.

In mijn post van 30 april 2023 stond ik uitgebreid stil bij de historie van het landgoed, maar over de woning heb ik toen weinig verteld. De Monumentendag was een goede gelegenheid er meer over te vertellen.

Het landhuis dat Wenmaekers omstreeks 1875 in Altweert (Altweerterheide bestond nog niet)  liet bouwen, is gebouwd in een eclectische bouwstijl. 

Het eclecticisme ontstond in de eerste helft van de 19de eeuw in Parijs en rond 1850 werd het in Nederland geïntroduceerd. Eclecticisme is een bouwstijl waarbij men het beste van vroegere bouwstijlen zoals gotiek, renaissance en barok combineert tot een nieuw geheel. Het is een bouwrichting die zich afzet tegen het historisme, dat het navolgen van een historische stijl vooropstelt. Het vinden van een eigen, niet- historische vormgeving vond men in die tijd mooi en het was aan de opdrachtgever en wellicht de architect welke elementen van nieuwe en oude bouwstijlen werden gecombineerd.  Motieven en ornamenten werden zo vaak op originele wijze verwerkt.  

Wil je meer over de typische kenmerken van het landhuis van Wenmaekers weten, ga dan naar de site van het Rijksmonumentenregister. Daar wordt dat uitgebreid beschreven. Ik heb ze overigens laten weten dat een aantal feiten onjuist zijn weergegeven. Ze hebben n.a.v. mijn reactie de link naar mijn blog geplaatst.

de situatie van het woonhuis toen Christ en Mieke (moeke) het bewoonden.

Nadat straalbedrijf Cuijpers in 2018 naar het voormalige VBI-terrein op Lozerweg 74 was verhuisd, kon op vrijdag 13 april van dat jaar de aftrap worden gegeven voor de herinrichting van het voormalige straalbedrijf door stichting Ark. Dat ging allemaal niet zo vanzelfsprekend, want nadat de gebouwen (m.u.v. de machineloods) waren gesloopt, moest er behoorlijk wat vervuilde grond worden gesaneerd en uitgaande van de standaard aanpak, moest die allemaal worden afgevoerd.
Dat alles kun je HIER nog eens nalezen. 

voorkant van les Beaux Champs in 2003

achterkant van les Beaux Champs in 2003

Foto van 2018 na de sanering

De situatie van het woonhuis aan de voorkant in 2020. Niet iets om vrolijk van te worden.

de situatie aan de achterkant in 2020

De volgende grote klus was de renovatie van het woonhuis  Een klus waar Ingrid Cuijpers (de eigenaresse)  de handen aan vol zou krijgen. Omdat er al tientallen jaren namelijk niets aan onderhoud was gedaan en het monumentale pand al jaren niet meer bewoond werd, was het steeds verder in verval geraakt en onbewoonbaar. Dat verval gold ook voor het bakhuis, dat net als de woning op 30 augustus 2004 op de monumentenlijst  is gezet. 

de situatie van het bakhuisje in 2020

Ingrid kwam met grote plannen om het karakteristieke gebouw een toeristische invulling te geven. 

Zij zou het  pand gaan opknappen en diende in juni 2017 via Advies- en Projectbureau Engelen een principeverzoek in.  “Het is geen kleine klus”, zei ze daarover. “Maar ik wil er graag een Bed en Breakfast (B&B) van maken. En dat concept eventueel uitbreiden met andere faciliteiten zoals horeca. Het is een charmant pand en in combinatie met de aangrenzende natuur zie ik veel mogelijkheden. Het Blauwe Meertje ligt bovendien op steenworp afstand".  (in: Weert is veranderd, 13 april 2018).

In juni 2019 ging de gemeente Weert grotendeels akkoord met het voorstel, maar pas in 2021 kon dan eindelijk met de renovatie worden begonnen. Dat het een grote klus is, blijkt wel duidelijk uit het feit dat ze nu in september 2025 nog lang niet klaar is met het project. De  Open Monumentendag was een goede gelegenheid om eens te gaan kijken hoe ver men gevorderd is.

Ik liet je net met enkele foto's zien  hoe het in de vorige jaren was en met de volgende foto's hoe het er nu voor staat.

situatie  voorkant in september 2024

situatie achterkant in september 2024

situatie van de asymmetrische achtergevel woonhuis op 14 september2025

Zoals ik al zei, staat ook het bakhuisje op de monumentenlijst. Het mag dus niet afgebroken worden. Het staat links van het woonhuis. 

 

Ik heb wat foto's van 2003 gevonden op de site van Monumentenzorg en heb ze ingekleurd.  Zo heb je een beter idee hoe het er oorspronkelijk uit moet hebben gezien. Een beschrijving van dit monumentje vind je ook op de site van het Rijksmonumentenregister.

bakhuisje in mei 2016

bakhuisje in september 2024 met bouwtekening hoe het moet worden.

bakhuisje in september 2025

bakhuisje in september 2025

Op deze foto van 2016, 2024 en  die van 2025 is te zien dat het er alleen maar slechter op geworden is. Dat kwam mede door de monumentale eikenboom, die door toedoen van Stichting Groen Weert op de bomenlijst was gezet, maar het helaas heeft begeven. Ik ben reuze benieuwd of het gaat lukken om het gebouwtje weer zo origineel mogelijk terug te krijgen. 

 De voorgevel is ingedeeld in zes delen (traveeën). Die zijn rijker uitgevoerd dan de achtergevel. De 2 naar voor springende delen (die met een trapgevel) zijn versierd. In het bovenste deel is een ronde nis aangebracht met daarin een vrouwenfiguur en een (niet werkende) klok. De vrouwenfiguur bleek tot ieders verrassing van marmer te zijn en is al fraai gerestaureerd. De al jarenlang niet werkende klok is weggehaald en komt volgens Ingrid Cuijpers niet meer terug. Helaas. 

Het linker vooruitspringende gedeelte in de voorgevel is opgesierd met 4 ovale nissen langs de vensters met daarin de opgeknapte medaillons met duivelskoppen. Deze dienden als bescherming en om het kwaad buitenshuis te houden. In de voorgevel van het koetshuis helemaal links, moeten de nissen nog voorzien worden van een paardenhoofd. Met de restauratie daarvan is men nog bezig.

 Tussen de onder- en bovenlaag van de 2 woongedeelten met de trapgevels, zie je 2 voorstellingen: rechts de naam van het landgoed en links een voorstelling met herten . Die moeten, zoals je ziet,  nog gerestaureerd worden.

Conclusie: de buitenkant is grotendeels klaar. Nu nog het bakhuisje en de inrichting van het woonhuis.

Misschien iets om volgend jaar weer een bezoekje te brengen. Ik vraag me overigens af of de balusterleuningen die je op de foto van 1960-1970 ziet, nog terug zullen komen.